Merhabaaa güzel ailem, yazmayı ne kadar çok özlemişim..Bir süredir sosyal medyada ve blogumda aktif değildim, soran, merak eden, nerelerdesin diyen canlara çok teşekkür ederim. Yazmaktan ayrı kaldığım süre içinde düşünmeye bolca vakit ayırdım aslında..Yaşamı, ölümü, huzuru, vicdanı, kısacası insani değerleri bir bir ölçtüm tarttım kafamın içinde..Nişanlımın dedesini kaybettik bir süre önce, kendisiyle tanışacak kadar şanslıydım, bunun için kendimi daha iyi hissediyorum..Kendi dedemi çok erken yaşlarda kaybetmiştim ben, sanırım liseye gidiyordum..Yıllar geçtikçe onun varlığının nasıl önemli olduğunu daha fazla idrak etmeye başlamıştım..Nişanlımın dedesinin elini öptüğümde, ona sarıldığımda dedemin yokluğunu bir kez daha hatırlamıştım aslında..

İsmet dedem ‘tonton’ dediğimiz, tatlı dilli, mis kokulu yaşlı dedelerdendi. Tanıştığımızda beni çok sevmişti, elimi tutmuştu Buğra’ya ve bana gülümsemişti. Hatta düğün davetiyemiz için minik bir mani yazmış;

Biz gidiyoruz yol sizin olsun,

Biz evleniyoruz haberiniz olsun 🙂

Hani bazı insanlar vardır ya, onlar için şüphesiz ‘iyi yerlerde’ olduğunu söyleriz, biliyorum, İsmet dedem ve Ali dedem şimdi torunlarını izliyorlar, çoktan tanıştı onlar, ‘iyi yerlerdeler’..

Dün sevdiceğin annesinde kaldım, tüm gece annemle aklınıza gelebilecek herşeyden ama herşeyden konuştuk, hiç susmadık, konuşacak o kadar fazla şeyimiz var ki, öz annemle konuşabildiğim herşeyi onunla da konuşabilmek büyük mutluluk, anlayışı, hiçbir art niyeti olmayışı, kültürü, ileri görüşlülüğü.. Farkındaysanız ona asla ‘kaynanam’ diyemiyorum, çünkü o benim gerçek anlamda ‘annem’ oldu..O kadar fazla konuştuk ki gece 4 te uyuduk, hatta bir ara babam gelip ‘yatın artık’ diye bizi uyardı 😀 Buğra’nın gelmesine ise taaam 18 gün kaldı!!!

İnanabiliyor musunuz, 6 koca ayı geride bıraktık 18 gün sonra yanımıza gelecek..Bir süredir ‘acaba gelince nasıl davranacağız birbirimize, şok olacak mıyız?’ diye düşünüyorum.. Onunla yan yana sohbet etmeyeli aylar oldu.. Yanımda oturması, elimi uzattığımda ona dokunabilmek nasıl bir histi yavaş yavaş zihnimden silinmeye başladı..

Kendim hakkında farkettiğim bazı şeyler var, geçen her bir günün bana daima birşeyler kattığını fark ediyorum.. Öyle ki dün sinirlenip kızdığım, kinlendiğim şeyleri bugün abarttılı buluyorum. Hani bazı yaşlar vardır, ertesi güne 5 cm boyunuz atar, 1 günde sesiniz kalınlaşır, işte ben de ruhum için böyle yaşlardayım sanırım, ‘büyüyorum’..

Yazımı geçen günlerde okuduğum ve çok hoşuma giden minik bir hikaye ile sonlandırmak istiyorum;

”Bir öğrenci ermiş ustanın yanına gider ve ona da sabırlı olmayı, mütevazi olmayı kısacası hayata karşı daha güçlü durmayı öğretmesini ister. Ermiş usta kumsala eliyle bir çizgi çizer ve -KISALT der..

Öğrenci çizginin yarısını eliyle kapatır ve -KISALTTIM der..

Usta git, seneye bir daha gel der..Seneye öğrenci yine gelir ve usta yine sahile bir çizgi çeker -KISALT der..

Öğrenci bu kez ustanın çizdiği çizginin yarısını dağıtır ve siler -KISALTTIM der..

Usta yine memnun kalmaz ve git seneye bir daha gel der..

Seneye yine gelen öğrenciye usta yine aynı soruyu sorar, bir çizgi çeker ve -KISALT der, bıkkın ve usanmış öğrenci en sonunda -BİLMİYORUM der..

Usta aferin, şimdi gel yanıma otur der,çizdiği çizginin yanına bu defa daha uzun bir çizgi çizer ve -Bak gördün mü kısaldı der..

Siz büyüyüp olgunlaşmaya bakın, kısa olanlar siz büyüdükçe kısalıklarını belli edecekler zaten.Hayat bu kadar basit aslında, hiçbirşey için canınızı sıkmaya gerek yok.

Umarım keyifle okumuşsunuzdur..

Yeni yazacağım diğer yazıları kaçırmamak için aktif şekilde kullandığım instagram ve Facebook sayfalarımı takip edebilirsiniz. Şimdilik hoşçakalııın!